17 Kasım 2011 Perşembe

sadece kahve.


türk kahvesi, beni hayata bağlayan ender şeylerden biri. 
neden bilmiyorum, bi tutku var aşk var sanki aramızda, günde bir-iki tane içmeden, bir cafeye gittiğimde ''bakar mısın, bana orta şekerli bir türk kahvesi!'' demeden rahat edemiyorum. iyi geliyor, o an ne yapıyorsam, o an ne hissediyorsam onların üstüne fikir veriyor, motive ediyor, dert ortağı oluyor gibi. özellikle bu günlerde, bu efkarlı günlerde sadece kahve diyorum. yanda beliren görsel de sizin de canınız çekmedi mi şöyle bi köpüklüsünden? neyse ki ben bugünlük limiti doldurdum, size afiyet olsun..:)

buradayım.

merhaba sevgili dostlar,
kararsızlıktan öldüğüm şu günlerde, benim neden bir blogum yok ki dedim... yazmayı sevmiyor muyum, keyifli bir ortam oluşacağını düşünmüyor muyum?.. o zaman artık ben de buradayım:)